-
1 exil
exil [egziel]〈m.〉1 ballingschap ⇒ verbanning, verbanningsoord♦voorbeelden:aller en exil • in ballingschap gaancondamner qn. à l'exil • iemand tot ballingschap veroordelenNapoléon a été envoyé en exil à Ste-Hélène • Napoleon is naar Sint-Helena verbannenen exil • in ballingschapm1) ballingschap
Перевод: с французского на нидерландский
с нидерландского на французский- С нидерландского на:
- Французский
- С французского на:
- Нидерландский
